dinsdag 2 december 2014

Geduld is een vruchtbare zaak

Ongeveer 18 jaar geleden kocht ik mijn eerste aandelen. Het aandeel Baan werd naar de beurs gebracht en ik kreeg 20 stukken toegewezen. De exacte introductiekoers, nog in Guldens, kan ik mij niet meer herinneren , maar dat het een succes was weet ik nog goed. Binnen een tijdsbestek van 9 maanden verdubbelde mijn inleg en besloot ik mijn winst te nemen, om daarna met lede ogen aan te zien dat de koers vervolgens nog eens vervijfvoudigde. 

De opbrengst uit mijn Baan aandelen investeerde ik  weer in andere aandelen en binnen een aantal jaren had ik, voor een midden twintiger, een niet gering kapitaal bij elkaar verdiend. Ik wist het zeker, binnen 10 jaar zou ik niet meer hoeven te werken. Immers, het waren gouden tijden. Zo bijna alles wat je kocht steeg in waarde en iedereen dacht, inclusief mijzelf, dat beleggen een koud kunstje was.

Dag en nacht was ik met de financiële markten bezig. Anno 2014 werk ik nog steeds en ben ik ook nog altijd actief op de financiële markten, zei het niet meer zo intensief als voorheen. Niet alleen gemeten in het aantal uren, maar ook in het gebruik van de hoeveelheid informatie om tot aan- en verkoopbeslissingen te komen. Met dit laatste zinspeel ik dan op het gebruik van de hoeveelheid indicatoren.

Thans gebruik ik er nog maar 1, toentertijd maar liefst 3 tot 4 onder de koersgrafiek, en ook nog eens 2 indicatoren in de grafiek zelf, op het moment dat ik deze woorden opschrijf moet ik van binnen even lachen. Misschien u ook een beetje! En ook het aantal aan- en verkopen momenten heb ik drastisch teruggebracht. Als het om aandelen of beleggingsfondsen gaat neem ik slechts nog 1 keer per maand een beslissing tot kopen of verkopen. Het gezegde luidt: ‘geduld is een schone zaak’. 

Klopt helemaal, en voor ons beleggers zou ik zelfs het 'schone' voor het 'vruchtbare' willen vervangen.  Ik constateer dat ik gedurende de tijd van subjectief naar objectief,  van veel naar weinig informatie en van een extreem korte tijdshorizon naar een steeds langere horizon ben gegaan. Eveneens heb ik met mijzelf de volgende twee afspraken gemaakt:

1.      Ik koop alleen aandelen of beleggingsfondsen waarvan ik objectief kan bepalen of ze in stijgende
       trend zitten.
2.      Ik verkoop aandelen of beleggingsfondsen, neem winst of verlies, op het moment dat ik objectief
       heb vastgesteld dat deze zich in een dalende trend bevindt.

Meer regels heb ik niet nodig, en wil ik ook niet. Hoe meer regels des te ingewikkelder het wordt. 
De beslissing tot koop- en verkoop neem ik aan de hand van kwantitatief meetbare bronnen zijnde:
1.      Het 200-daags voortschrijdende gemiddelde.
2.      Het 6-maands prijsmomentum.

De 2 componenten heb ik in een eenvoudig model tezamen gebracht dat in aandelen of obligatiefondsen belegd:
1.      De richting van het voortschrijdend gemiddelde bepaalt of ik wel of niet moet beleggen.
2.      De richting van het voortschrijdend gemiddelde bepaalt of ik moet kopen of verkopen.
3.      Indien ik mag kopen dan bepaalt het momentum wat ik moet kopen.
4.      Indien ik niet mag beleggen dan zet ik mijn vermogen tijdelijk op een spaarrekening.

Aandelen blijven favoriete belegging

De rente op toonaangevende tienjarige staatsobligaties van tal van eurolanden zakte afgelopen donderdag tot record lage niveaus als gevolg van speculaties op een uitbreiding van de steunprogramma's van de ECB. De rente op de tienjarige Duitse staatslening, die als het meest veilig geldt, daalde tot 0,71%.

Dat is in ieder geval de laagste stand sinds persbureau Bloomberg in 1989 begon met het bijhouden van de renteontwikkeling. De rente op vergelijkbaar Nederlands staatspapier daalde tot 0,83%. Aan het begin van dit jaar was de Nederlandse rente nog ruim 2,2%. En in de Verenigde Staten is de rente eveneens weer gaan dalen, terwijl de FED een maand geleden nog aankondigde het opkoopprogramma van Amerikaanse staatsleningen volledig af te bouwen.

De ontwikkeling van de rente speelt een zeer belangrijke rol binnen de financiële markten. Uit het verleden is namelijk gebleken dat de obligatiekoersen in de meeste gevallen vooruitlopen op andere belegging categorieën zoals aandelen en commodities. Obligatiekoersen zijn dus een geschikte indicator gebleken voor het voorspellen van periode van economische expansie en krimp. De ontwikkeling van de rente zegt derhalve veel over het toekomstbeeld van een economie.
 
U voelt ‘m al aankomen.  De alsmaar dalende rente in Europa is derhalve eerder een signaal dat de financiële markten verwachten dat de economische activiteit in Europa zal afnemen of in ieder geval niet dusdanig zal gaan toenemen waardoor er een ongezonde inflatie zal gaan optreden. Dezelfde ontwikkeling is ook in de Verenigde Staten gaande, maar met dit verschil dat de Amerikaanse economie tegelijkertijd wel significant weet te groeien, in het laatste kwartaal zelfs ruim boven de 3%. Een groeipercentage waarvan men in Europa alleen maar kan dromen.

Ondanks de geringe economische groei, hebben veel Europese indices tot en met november positieve rendementen gerealiseerd met de Belgische beurs als koploper. Kennelijk is er geen duidelijk verband tussen macro-economische prestaties zoals het Bruto Nationaal Product en de prestaties van de beursgraadmeters. Wat verklaart dan wel de aanzienlijke koersstijgingen van verschillende Europese en vooral ook de Amerikaanse indices?

Antwoord op deze vraag is de beschikbaarheid van goedkoop geld. Zo lenen grote beursgenoteerde bedrijven op dit moment tegen record lage tarieven. Daarnaast heeft de extreem lage rentestand tot gevolg dat de reële rendementen op staatsobligaties in Nederland, Duitsland en in sommige andere gevallen negatief is geworden. Hier profiteren op dit moment andere beleggingscategorieën zoals aandelen en vastgoed van. En gezien de ontwikkelingen op de obligatiemarkten,  zal deze situatie nog wel eens even kunnen aanhouden.